Louis cz.6

- Proszę usiąść.- dyrektor wskazał na miejsce przed nim. Zrobiłam posłusznie parę kroków do przodu, aby po chwili usadowić się na krześle. Spojrzałam na niego niepewnie.

- Zacznę od razu wprost.- zaczął.- Louis twierdzi, że nie masz z tym nic wspólnego.-wstrzymałam oddech. Jakim cudem Louis mnie obronił? Poczułam jak moje serce niebezpiecznie powoli przestaje bić.- Czy to prawda?- podniósł jedną brew  i spojrzał prosto na mnie. Przełknęłam ślinę. I co ja mam mu powiedzieć? Prawdę czy kłamstwo?

- Uhm .. Tak. Przyszłam na korytarz, akurat wtedy, kiedy pani  Wilson zobaczyła całą tą bójkę. Chyba stałam zbyt blisko, ponieważ pomyślała, że brałam udział w tym wszystkim.- postawiłam na to drugie i skłamałam. Dyrektor spojrzał na mnie uważnie, po czym skinął lekko głową.

- A wiesz chociaż co było powodem ich bójki?- spytał mnie spokojnie.

- Nie, niestety nie.- Kolejne kłamstwo.

-Dobrze, rozumiem. Jesteś już wolna.- uśmiechnęłam się blado, po czym wstałam chwiejnie z siedzenia i skierowałam się ku drzwiom. Dlaczego mam wrażenie, że te kłamstwa to zły pomysł?

                                                          ~~~

Przemierzałam zatłoczony korytarz, w celu dojścia do mojej szafki. Dzisiaj mija dopiero drugi dzień, odkąd Louis’a nie ma w szkole, a ja już się czuję, jakbym go nie widziała co najmniej rok. Dlaczego ja za nim tak cholernie tęsknię? O, czekaj. Chyba wiem. Może dlatego, że się w nim zakochałam? Westchnęłam, po czym przyśpieszyłam kroku, ponieważ zauważyłam grupkę Jego kolegów opartych o ścianę, którzy bez żadnych skrupułów wpatrywali się we mnie nienawistnie. Już miałam ich ominąć, kiedy jeden z nich chwycił mnie za łokieć.  Spojrzałam na niego oszołomiona.

- I co? Jakie to jest uczucie, kiedy ktoś zostaje wywalony przez ciebie, co?- syknął- Louis’a wykopali przez Ciebie i każdy o tym wie.- wyrwałam się z jego uścisku i spojrzałam na niego kpiąco.

- Najwidoczniej nie wiesz wszystkiego.-prychnęłam mu w twarz i założyłam ręce na piersi.

- Jeszcze tego pożałujesz. Zobaczysz.- odezwał się drugi, na co ja się zaśmiałam.

- Śmiało. Nie boję się was.- uśmiechnęłam się kpiąco, na co oni zareagowali śmiechem.

- Oj, żebyś się nie zdziwiła.- prychnął jeden, a ja nie chcąc prowadzić dalej tej rozmowy, pokazałam im środkowy palec, po czym się oddaliłam. Nie boję się ich.. prawda?

                                                          ~~~

Właśnie miałam zamiar wyjść ze szkoły, ponieważ skończyły się już lekcje, ale przedtem chciałam jeszcze podejść do mojej szafki, aby wyjąć z niej podręcznik od historii. Jutro będzie sprawdzian z tego przedmiotu i wolałam się na niego przygotować. Wczorajszą rozmowę z Jego kolegami postanowiłam puścić w zapomnienie.  Mogą mi grozić ile chcą, ale jestem pewna, że nie posuną się daleko. Conajwyżej włożą mi coś do plecaka. A mówiąc ‘coś’ mam na myśli robaki. To jest ich klasyczny żart i szczerze powiedziawszy już na mnie nie robi żadnego wrażenia. Przekręciłam kluczyk w szafce, po czym ją otworzyłam. Po chwili zauważyłam jak wylatuje z niej biała kartka. Zdezorientowana schyliłam się po nią, po czym spojrzałam na tekst.

Przepraszam Cię za wszystko x Nie powinienem tak mówić. Możemy na spokojnie o tym porozmawiać? Będę czekał po lekcjach na tyłach szkoły. Nikt nas tam nie zobaczy i będziemy mogli sobie wszystko wyjaśnić. Proszę Cię, przyjdź x

Matt xx

Oszołomiona, otworzyłam szerzej oczy. Rozglądnęłam się wokół siebie, chcąc się upewnić czy to nie jest jakiś głupi żart. Czego ten idiota ode mnie chce? Zamknęłam oczy, chcąc uspokoić oddech. A co jeśli on naprawdę tego żałuje? Westchnęłam, po czym zamknęłam szafkę. Wiem jedno. Nie przekonam się o tym, dopóki z nim nie porozmawiam.

                                                          ~~~

Niepewnie robiłam kroki przed siebie. Ugh .. Nienawidzę tego miejsca. Nawet nie wiem czy można to nazwać tyłami szkoły. Jest tutaj ciemno i ledwo można zobaczyć budynek szkoły. Te miejsce jest  ulubioną siedzibą Jego i Jego kolegów. Nie mam pojęcia jak mogą tutaj przesiadywać, ale nie będę w to wnikać. Stanęłam blisko jednej ze ścian, czekając na Matt’a. Gdzie on do cholery jest? Lekcje się skończyły 10 minut temu. A co jeśli poszedł, bo stwierdził, że nie przyjdę? Nagle moje rozmyślania przerwała obca ręka która znalazła się na moich ustach. Po chwili nieznajomy pociągnął mnie w stronę zaułka. Wszystko działo się tak szybko, że byłam zbyt oszołomiona, aby cokolwiek zrobić.

- Cieszę się, że przyszłaś.- szepnął mi na ucho. Poczułam paraliż wokół mojego ciała. Chciałam zacząć krzyczeć, ale przeszkodziła mi w tym Jego ręka na mojej buzi. Zaczęłam się wyrywać, ale nic to nie pomogło, gdyż trzymał mnie w taki sposób, że nie mogłam mu się wyrwać.

- Jesteś taka seksowna, kiedy się boisz.-szepnął po raz drugi. Poczułam jak przyśpiesza mi oddech.- Ale na twoim miejscu, raczej bym się nie ruszał.- dopowiedział. Zamknęłam oczy, chcąc zatrzymać łzy, które już zdążyły się nazbierać.- Och, nie płacz. Nic Ci nie zrobię.- zaśmiał się kpiąco.- Conajwyżej pozbędę się z Ciebie trochę ciuchów.- zaakcentował słowo ‘trochę’, a ja zamarłam. Zaczęłam się wyrywać, lecz potem tego pożałowałam, ponieważ poczułam jak Matt pociągnął mnie mocno i raptownie za włosy.- Jeśli będziesz się ruszać będzie jeszcze gorzej.-syknął i nie czekając dłużej włożył swoją zimną rękę pod moją bluzkę. Próbowałam krzyczeć, lecz znowu przeszkodziła mi w tym jego ręka. Jedyne co w tej chwili mogłam zrobić to modlić się o cud. Nie panowałam już nad łzami, wydobywającymi się spod moich powiek. Nim się obejrzałam nie miałam już bluzki i po chwili Matt zaczął się dobierać do moich spodni. Zaczęłam krzyczeć, lecz w rezultacie było słyszeć tylko stłumiony krzyk, ponieważ Jego ręka nie pozwalała na głośniejszy dźwięk. Łzy spływały z moich policzków, wcale nie zamierzając przestać. Zrozumiałam już, że przegrałam. Nie miałam z nim szans. Lecz nagle usłyszałam Ten głos:

- Zostaw ją, ty sukinsynie!- Matt automatycznie spojrzał na źródło dźwięku i nim się obejrzał, Louis podbiegł do nas z prędkością błyskawicy i nie czekając na nic dłużej rzucił się na niego, bijąc go wszędzie gdzie się da.

___________________________________________________________________

Hej, hej :D Wybaczcie, że minęły już 4 dni, ale miałam mega urwanie głowy ;/ Mam nadzieję, że się nie obraziliście ;P

Dziekuję wam za komentarze! *)*

Czytasz = komentujesz = uśmiech wywołujesz